Рэдка знойдзецца такі чалавек, які не любіць малако, асабліва пеністы сырадой. Удосталь можна напіцца якаснага, свежага, без розных прымясяў малака, у каго ёсць уласная карова. А калі яшчэ і не адна на падворку, то лішкі прадукцыі гаспадар ахвотна здае дзяржаве. Хоць не просты гэта занятак — даглядаць жывёлу, але ад гэтага можна мець добрыя грошы — значна папоўніць сямейную касу. Я заўважыла, што ў час дойкі кароў у абед, усе гаспадыні ідуць ад статка да дому з пустымі вёдрамі. Аказваецца, надоенае малако да апошняга літра яны здаюць дзяржаве. Дарэчы, у раёне добра арганізавана работа па закупу лішкаў малака ў насельніцтва. Работу гэту выконваюць прадпрымальнікі.
У пачатку года заключаюцца дамоўленасці малаказдатчыкаў з пакупнікамі малака. Там па пунктах раскладзены ўсе пытанні, якія цікавяць абодва бакі. Таму, дасканала азнаёміўшыся з імі, як адзін так і другі, імкнуцца выконваць свае абавязкі і, практычна, рознагалосся ў пункту поглядаў не ўзнікае. Вось, напрыклад адзін з абавязкаў: пакупнік павінен весці ўлік закупляемага малака па якасці і тлустасці асобна па кожнай карове малаказдатчыка, адзін раз у дэкаду месяца праводзіць аналіз малака на тлустасць. Менавіта ў такі дзень і засталі мы каля статка кароў насельніцтва вёскі Вялікае Сяло малаказборшчыка. Каля самай дарогі прыпынілася аўтамашына прадпрымальніка Пётра Аляхновіча. Жанчыны падносілі надоеная малако, а яго жонка Ніна тут жа ў пробнік брала малака для аналізу ад кожнай падоенай каровы. Пётр аператыўна выліваў сырадой у ёмістасць. Пару хвілін і малакавоз запоўнены. Малаказборшчык зацікаўлены ў тым, каб прадукцыя не скісала. А гэтага можна дасягнуць, асабліва ў гарачае надвор’е, пры меншых прастоях тэхнікі з прадукцыяй.
Прыемна было глядзець, як малаказдатчыца Антаніна Уладзіміраўна Казарэвіч, па два вядры да краёў напоўненыя сырадоем, за адзін раз і не змагла прынесці да аўтамашыны. А ўсё таму, што сям’я Казарэвічаў трымае на падворку пяць кароў і ўвесь абедзенны надой здаюць дзяржаве. Некалькі гаспадароў з вёскі маюць па дзве каровы.
Кацярына СОСНА
